Voortschrijdend inzicht is vaak goed. Maar soms komt het onhandig laat. Wanneer je een sollicitant al hebt gefeliciteerd met zijn nieuwe baan, kun je er daarna niet meer op terugkomen. Of wel?
Een werknemer solliciteert op een functie binnen het bedrijf waar hij nu is gedetacheerd. In de loop van het sollicitatieproces verandert de functie-eis ten aanzien van het minimaal te werken aantal uur. Na een paar dagen wordt de sollicitant gefeliciteerd door de supervisor: hij heeft de baan. Een paar dagen later hoort hij toch dat zijn contract binnenkort van rechtswege afloopt.
Werknemer stelt verrast dat hij inmiddels een vaste aanstelling heeft. Dat is hem immers verteld. De werkgever zegt hierop dat de supervisor die hem het nieuws bracht niet bevoegd was om het vaste dienstverband aan te bieden. Bovendien is de functie-eis ten aanzien van het aantal te werken uur later aangepast.
Helaas, deze punten van voortschrijdend inzicht zijn geen redenen om de vaste aanstelling in te trekken. Zo oordeelt de kantonrechter dat er onvoldoende duidelijk is gemaakt dat de uren-eis een breekpunt was. Daarbij gaf de supervisor slechts door wat het management had besloten.
Last but not least: bij de werknemer is het gerechtvaardigd vertrouwen gewekt dat hij een vaste aanstelling zou krijgen per 1 december 2020. Het niet honoreren van dat vertrouwen is in strijd met goed werkgeverschap. De kantonrechter veroordeelt de werkgever een vaste aanstelling aan te bieden voor 20 uur per week. Ook een mondelinge toezegging is in dit geval bindend.
